ความคิดที่อยู่เบื้องหลังภาพยนตร์ภาวะซึมเศร้าเรื่องใหม่อีกเรื่องหนึ่งคือ “Brother, You Can Spare
a Dime?” เป็นสิ่งที่ดี: ทําไมไม่รวบรวมภาพตัดต่อความยาวคุณลักษณะของภาพกลางของภาวะซึมเศร้า? และที่นี่พวกเขาจากคิงคองถึงแฟรงคลินเดลาโนรูสเวลต์ แต่อย่างใดภาพยนตร์ไม่เคยรู้ว่าจะทําอย่างไรกับพวกเขา มีเพลงและหมายเลขการผลิตจากละครเพลงและภาพข่าวของกองหน้าจลาจลที่ฟอร์ดและลําดับภาพเคลื่อนไหวและ Will Rogers ล้อเล่น FDR และ Rudy Vallee ร้องเพลงไตเติ้ล แต่เพื่อจุดประสงค์อะไร?
วิธีเดียวของหนังเรื่องนี้ดูเหมือนจะเป็นการประชดประชัน ถ้าเราเห็นเส้นขนมปัง แล้วหมายเลขการผลิตอย่าง “เราอยู่ในเงิน” เราควรจะได้รับข้อความ และเราก็ทําก็ได้ (เหมือนที่เราได้มาในปี 1967 ตอนที่บอนนี่กับไคลด์ไปดูหนังและดูฉากเดียวกัน) แต่การตอบสนองที่กระตุกเข่าเดียวกันนี้คาดว่าจะเกิดขึ้นซ้ําแล้วซ้ําอีกในภาพยนตร์จนกระทั่งในที่สุดเราก็เหนื่อย ผู้กํากับ ฟิลิปป์ โมรา ดูเหมือนจะไม่ได้สั่งเนื้อหาของเขา หรือคิดอะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ ดูเหมือนว่าภาพบางภาพจะถูกวางไว้เพียงเพราะมันอยู่ที่นั่น และสําหรับคอหนังที่ไม่ได้เติบโตขึ้นในช่วงภาวะซึมเศร้าหรือไม่คุ้นเคยกับบุคลิกภาพที่มากหรือน้อยภาพยนตร์ก็ให้ความช่วยเหลือเพียงเล็กน้อย มันไม่ใช่สารคดีที่สอดคล้องกัน แต่เป็นเพียงชุดของภาพ
เราได้รับรูสเวลต์มากกว่าที่เราต้องการจริงๆและ James Cooney ยังใช้เป็นลวดลายตลอดทั้งภาพยนตร์ – เปิดขึ้นด้วยซับเดียวประแจจากบริบทในการทํางานเป็นปิดปากราคาถูก ในตอนท้ายของภาพยนตร์โมรามีคูนีย์ดู “Citizen Kane” กับเพื่อนสาวและฉลาด และในจอเคนกระซิบว่า “Rosebud” ซึ่งทําหน้าที่เป็นครั้งที่สองไม่คุ้มค่าเกือบเท่าสัญลักษณ์ของความไม่ผ่านของภาพยนตร์อนิจจา Patch ได้รับความคิดในการเร่งการผลิตและไม่นานล้อก็หลุดออกจากเกวียนเด็กทั่วโลก แพทช์ออกจากขั้วโลกเหนือในความอัปยศอดสูและเร็ว ๆ นี้ได้พบกับผู้ผลิตของเล่นคดเคี้ยว (John Lithgow) ที่ทําของเล่นอันตราย สําหรับฉันจุดสูงสุดของภาพยนตร์คือการได้ยินของวุฒิสภาที่ผู้ช่วยวุฒิสภาตกใจล้างออกบรรจุของสัตว์ของเล่นของลิธโกว์ เขายัดมันไว้ทําไม? ทําไมเล็บและใบมีดโกนสนิมและเศษแก้วแน่นอน!
ลิธโกว์ควรจะอยู่ในประเพณีอันยิ่งใหญ่ของวายร้ายซูเปอร์ฮีโร่ เช่น Lex Luthor ของ Gene Hackman
ใน “Superman” หรือศัตรูที่แปลกประหลาดทั้งหมดที่แบทแมนต้องเผชิญ Lithgow ให้การแสดงที่เกลียดชังที่ดี แต่คนร้ายไม่ได้วาดใหญ่พอและเขาก็มีไม่เพียงพอที่จะทํา อันที่จริงจุดอ่อนหลักของ “ซานตาคลอส: เดอะมูฟวี่” คือการขาดความขัดแย้งที่แท้จริง หนังต้องการซุปเปอร์สครวญและสิ่งที่ได้รับคือคนเลวประเภทราล์ฟเนเดอร์อาจคิดค้น วิกฤติที่ใหญ่ที่สุดคือเมื่อกวางเรนเดียร์สองสามตัวมาพร้อมกับน้ํามูกไหลสิ่งที่ดีเกี่ยวกับภาพยนตร์คือเทคนิคพิเศษ พวกซัลคินด์และพวกพ้องของพวกเขา ได้คิดออกแล้วว่า จะทําอย่างไรให้ดูเหมือนใครบางคนกําลังบินอยู่ และเมื่อรถเลื่อนของซานต้าวิ่งผ่านสะพานบรู๊คลิน เด็กเล็ก ๆ จะชอบมันและแน่นอนเด็กเล็ก ๆ อาจจะชอบส่วนใหญ่ของภาพยนตร์เรื่องนี้ จุดอ่อนคือเด็กและผู้ปกครองที่ใหญ่กว่าซึ่งรองให้คุ้มกันเด็กๆมีแนวโน้มที่จะพบว่ามันผอมลงเล็กน้อย
ผู้อํานวยการ Wayne Wang กล่าวว่าภาพโปรดของเขาใน “ติ่มซํา” คือภาพของรองเท้าที่ทิ้งไว้นอกประตูห้องนั่งเล่นในครัวเรือน Tam ในไชน่าทาวน์ของซานฟรานซิสโก พวกเขาเป็นรองเท้าตะวันตกถอดออกเป็นตัวละครเข้าไปในบ้านที่ยังคงทํางานตามค่านิยมจีนโดยนางตั้มเก่าแม่ม่ายหวานที่มีความมุ่งมั่นที่แข็งแกร่ง แต่ปกปิดอย่างเงียบ ๆ หลังจากความสําเร็จของ “Chan Is Missing” ชิ้นแรกของชีวิตเกี่ยวกับชาวจีน – อเมริกัน Wang กําลังมองหาเรื่องอื่นและเมื่อเขาเห็นรองเท้าบางตัวทิ้งไว้นอกบ้านจีนเขารู้ว่าเขามีมุมมองของเขาและต้องสร้างตัวละครของเขาเท่านั้น
เขาได้สร้างสิ่งที่น่าจดจําบางอย่างรวมถึงนางตั้ม (คิมเชว) ผู้หญิงอายุ 60 ปีที่สามีเสียชีวิตและลูก ๆ ได้ออกจากบ้านทั้งหมดยกเว้นลูกสาวคนเล็ก เจอราลดีน แทม (ลอรีน ชิว) ลูกสาวที่บอกว่าอยากแต่งงานแต่รู้สึกว่าควรอยู่กับแม่ และลุงตั้ม (วิคเตอร์ หว่อง) บาร์เทนเดอร์เจ้าโลกผู้ครึกครื้นที่จะแต่งงานกับนางตั้มถ้าเจอราลดีนจะหลีกทางให้เท่านั้น
ตัวละครทั้งสามนี้เต้นบัลเล่ต์อารมณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ละเอียดอ่อนในระหว่างภาพยนตร์ในขณะที่เราค่อยๆตระหนักถึงแรงจูงใจที่แท้จริงของพวกเขา นางตั้มได้รับให้ส่ายหัวอย่างเศร้าส่ายหัวและคร่ําครวญความจริงที่ว่าลูกสาวของเธออายุ 30 และยังคงโสด แต่มีเงื่อนงําว่าเธอสนุกกับความจริงที่ว่า Geraldine ได้อยู่ที่บ้านกับเธอ ด้วยวิธีนี้เธอจะไม่ต้องจัดการกับลุงตั้มซึ่งสําหรับเรื่องนั้นอาจจ่ายค่าบริการริมฝีปากให้กับความปรารถนาของเขาที่จะแต่งงานกับเธอเท่านั้น ขณะเดียวกันเจอราลดีนมีเพื่อนชายคนหนึ่งในลอสแองเจลิสที่รออย่างอดทนที่จะแต่งงานกับเธอ และบางทีเจอราลดีนอาจใช้แม่ของเธอเป็นข้ออ้างเพื่อหลีกเลี่ยงความคิดเรื่องการแต่งงาน
สิ่งที่น่าทึ่งคือวิธีที่ Wang จัดการกับอารมณ์ที่ซับซ้อนนี้ในภาพยนตร์ที่เป็นหลักตลก บางฉากใน “ติ่มซํา” ก็ตลกไม่แพ้สิ่งที่ผมเคยเห็นในปีนี้ โดยเฉพาะงานวันเกิดของคุณนายตั้ม บทสนทนาที่ยาวนานที่เธอมีผ่านรั้วด้านหลังกับเพื่อนบ้าน และวิธีที่ลุงตั้มผสมผสานภูมิปัญญาจีนของเขาเข้ากับบทเรียนที่เขาเรียนรู้ในฐานะบาร์เทนเดอร์ได้อย่างง่ายดาย
Credit : 1lifeservers.com, madisonroserocks.com, 600proseries.com, manorparkobservatory.com, myserverathome.com
